Aby dokonać formalności związanych z pogrzebem, należy zgłosić się do kancelarii parafialnej z AKTEM ZGONU osoby zmarłej. W kancelarii ustala się datę i godzinę Mszy św. żałobnej. Najczęściej ciało zmarłego przywozi się do kościoła na pół godziny przed Mszą św. Najbliżsi i uczestnicy pogrzebu odmawiają wówczas różaniec. Po zakończonej Mszy św. ciało zmarłego odprowadzane jest do samochodu – karawanu i transportowane na cmentarz komunalny. Wszyscy uczestnicy indywidualnie lub podstawionym przez rodzinę autobusem, również przejeżdżają na cmentarz. Kondukt pogrzebowy ustawia się przed bramą cmentarną i stąd rusza do miejsca pochowania ciała zmarłego.

Dla zachowania porządku, uwzględniając przepisy Kodeksu Prawa Kanonicznego, Kan.222 §1 i §2, mówiący o obowiązku zaradzania potrzebom Kościoła przez wiernych i godziwym utrzymaniu szafarzy oraz uwzględniając potrzeby materialne uboższych parafii a także, w odniesieniu do parafii miejscowej, biorąc pod uwagę wolne terminy dla innych osób zamawiających intencje mszalne, odprawianych jest tylko 10 Mszy świętych spośród zamówionych z okazji pogrzebu. Pozostałe zostają przekazane do odprawienia w innym terminie, poza naszą parafią. Ze złożonych przez różne osoby w czasie pogrzebu wielu intencji nie można „utworzyć” Mszy św. gregoriańskiej. Zarządzanie zamówionymi przez te osoby intencjami mszalnymi należy do duszpasterzy parafii. Nie są one własnością rodziny zmarłego, stąd nie może ona decydować, gdzie te intencje mają być odprawione.

DLA WSZYSTKICH PRZEŻYWAJĄCYCH BÓL PO STRACIE SWOICH BLISKICH, OPRÓCZ MODLITWY, ZAPRASZAMY DO ZAPOZNANIA SIĘ ZE SPECJALNĄ STRONĄ, POŚWIĘCONĄ TEMATOWI ŚMIERCI. ZNALEŹĆ TU MOŻNA WIELE KRZEPIĄCYCH TREŚCI A JEDNOCZEŚNIE ZGODNYCH Z KATOLICKĄ WIARĄ.

WWW.POTAMTEJSTRONIE.PL

PRZYPOMINAMY, że za zmarłych możemy zyskiwać ODPUSTY, czyli darowanie wobec Boga kary doczesnej za grzechy odpuszczone już co do winy (Kodeks Prawa Kanonicznego Kan. 992).

Odpusty otrzymuje wierny, odpowiednio przygotowany i po wypełnieniu pewnych określonych warunków, przez działanie Kościoła, który jako sługa odkupienia, autorytatywnie rozporządza i dysponuje skarbcem zadośćuczynienia Chrystusa i świętych. Odpust jest cząstkowy albo zupełny (Kan.993), zależnie od tego, czy uwalnia od kary doczesnej należnej za grzechy w części lub całości. Każdy wierny może zyskiwać odpusty albo dla siebie, albo ofiarowywać za zmarłych na sposób wstawiennictwa (Kan. 994). Ten tylko jest zdolny do uzyskania odpustu, kto został ochrzczony, nie jest ekskomunikowany i znajduje się w stanie łaski, przynajmniej pod koniec wypełniania przepisanych czynności (Kan.996 §1). Aby ktoś zdolny do uzyskania odpustów rzeczywiście je uzyskał, powinien mieć przynajmniej intencję zyskania odpustu oraz wypełnić w określonym czasie i we właściwy sposób nakazane czynności (Kan. 996 §2).

ODPUST MOŻNA ZYSKAĆ CODZIENNIE TYLKO 1 I TYLKO ZA SIEBIE LUB ZA JEDNĄ DUSZĘ ZMARŁEGO. NIE MOŻNA UZYSKAĆ ODPUSTU ZA KOGOŚ ŻYJĄCEGO.

ODPUSTY ZUPEŁNE, KTÓRE MOŻNA ZYSKIWAĆ CODZIENNIE:

  1. Za odprawienie Adoracji Najświętszego Sakramentu przez pół godziny. Sposób Adoracji nie jest określony ani nie ma warunku, by Najświętszy Sakrament był wystawiony.
  2. Za pobożne czytanie Pisma świętego przez pół godziny z należytym szacunkiem dla Słowa Bożego i traktowanie tej czynności jako czytanie duchowne.
  3. Za odprawienie Drogi Krzyżowej pod następującymi warunkami: odprawić Drogę Krzyżową w miejscu, gdzie jest ona prawnie ustanowiona; trzeba rozmyślać Mękę Pana Jezusa (nie ma konieczności, by treścią rozmyślania były poszczególne stacje); trzeba przechodzić od jednej stacji do drugiej; jeśli Drogę Krzyżową odprawia się publicznie i trudno wszystkim obecnym przechodzić do stacji, bez wywoływania zamieszania, wystarczy, gdy do stacji przechodzi przewodniczący, a inni wierni pozostają na swoim miejscu (nie ma obowiązku powstawania i klękania przy każdej stacji); Kto w ten sposób z powodu słusznej przeszkody: choroby, podróży, zamknięcia Kościoła itp. nie może odprawić Drogi Krzyżowej według podanych warunków, zyska odpust zupełny, jeżeli przez przynajmniej pół godziny odda się pobożnemu czytaniu lub rozważaniu Męki Pana Jezusa.
  4. Za odmówienie cząstki Różańca (5 dziesiątków) w kościele, w kaplicy, w rodzinie, w społeczności zakonnej, w stowarzyszeniu pobożnym. Należy odmówić te 5 dziesiątków bez przerwy; do modlitwy ustnej trzeba dodać rozmyślanie odmawianych tajemnic; przy publicznym odmawianiu należy zapowiadać poszczególne tajemnice.

ODPUSTY CZĄSTKOWE:

  1. Wierny dostępuje odpustu cząstkowego, jeżeli w czasie spełniania swoich obowiązków i w trudach życia, wznosi myśl do Boga z pokorną ufnością, dodając jakiś akt strzelisty, chociażby tylko w myśli. Np. Jezu ufam Tobie! ; Boże ratuj! ; Maryjo pomóż! ; Św. Faustyno módl się za nami!
  2. Wierny dostępuje odpustu cząstkowego, jeżeli powodowany motywem wiary, przyjdzie z pomocą potrzebującym współbraciom, pomagając im osobiście albo ze swoich dóbr. Są obdarzone odpustem cząstkowym wszystkie uczynki miłosierne względem duszy i ciała. Nie może być to jednak z powodu współczucia, chęci uwolnienia się od natręctwa, zdobycia uznania itp. oraz bliźni potrzebuje faktycznie pomocy.
  3. Wierny dostępuje odpustu cząstkowego, gdy w duchu pokuty powstrzymuje się od rzeczy godziwej a sobie przyjemnej. Warunkiem uzyskania tego odpustu jest odmówienie sobie czegoś, co jest dla danej osoby przyjemne, a co samo w sobie jest godziwe albo przynajmniej obojętne pod względem moralnym. Konieczna jest tu intencja – chęć chrześcijańskiego umartwienia się. Np. odmówienie sobie słodyczy, pokarmu, telewizji, itp.
  4. Wierny dostępuje odpustu cząstkowego za nawiedzenie Najświętszego Sakramentu. (krótka modlitwa w kościele)
  5. Wierny dostępuje odpustu cząstkowego za każdym razem gdy czyta Pismo święte mniej niż pół godziny.
  6. Ponadto odpust cząstkowy można zyskać za: wzbudzenie w sobie Aktów wiary, nadziei i miłości (Wierzę w Ciebie Boże żywy…; Ufam Tobie, boś Ty wierny…; Boże choć Cię nie pojmuję… ); przyjęcie Komunii Świętej Duchowej; uczenie się albo nauczanie Katechizmu; uczestnictwo w publicznie odprawianych Nowennach przed Bożym Narodzeniem, Zesłaniem Ducha Świętego, Niepokalanym Poczęciem NMP; odprawianie rozmyślania; przeżegnanie się z wymówieniem towarzyszących temu słów; odmówienie Anioł Pański a w czasie Wielkanocnym Królowo Nieba ; odmówienie Duszo Chrystusowa, Wierzę w Boga, Psalmu 129, Litanii zatwierdzonej dla całego Kościoła, Wieczny odpoczynek, Witaj Królowo, Pod Twoją obronę, O Stworzycielu Duchu przyjdź, Pomnij – modlitwa św. Bernarda.